aforcar

aforcar
v t

Matar alguén por asfixia, pendurándoo dunha corda polo pescozo. Tm v pron.

Ex: Aforcaron o presidente do país trala sublevación armada Ex: Nun ataque de loucura, aforcouse no seu garaxe

Sinónimos

Citas

  • Aforcaron o presidente do país trala sublevación armada
  • Nun ataque de loucura, aforcouse no seu garaxe

Refráns

  • Espantouse a morte da aforcada, cando a viu tan esguedellada.
Conxugar
VERBO aforcar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
aforco
aforcas
aforca
aforcamos
aforcades
aforcan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
aforcaba
aforcabas
aforcaba
aforcabamos
aforcabades
aforcaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
aforquei
aforcaches
aforcou
aforcamos
aforcastes
aforcaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
aforcara
aforcaras
aforcara
aforcaramos
aforcarades
aforcaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
aforcarei
aforcarás
aforcará
aforcaremos
aforcaredes
aforcarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
aforcaría
aforcarías
aforcaría
aforcariamos
aforcariades
aforcarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
aforque
aforques
aforque
aforquemos
aforquedes
aforquen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
aforcase
aforcases
aforcase
aforcasemos
aforcasedes
aforcasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
aforcar
aforcares
aforcar
aforcarmos
aforcardes
aforcaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
aforca
-
-
aforcade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
aforcar
aforcares
aforcar
aforcarmos
aforcardes
aforcaren
Xerundio aforcando
Participio aforcado
aforcada
aforcados
aforcadas