confutar

confutar

lat confutāre

v t

Impugnar unha opinión contraria de maneira conclusiva.

Ex: Confutou o argumento oposto e foi convincente.

Sinónimos

Citas

  • Confutou o argumento oposto e foi convincente.
Conxugar
VERBO confutar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
confuto
confutas
confuta
confutamos
confutades
confutan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
confutaba
confutabas
confutaba
confutabamos
confutabades
confutaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
confutei
confutaches
confutou
confutamos
confutastes
confutaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
confutara
confutaras
confutara
confutaramos
confutarades
confutaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
confutarei
confutarás
confutará
confutaremos
confutaredes
confutarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
confutaría
confutarías
confutaría
confutariamos
confutariades
confutarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
confute
confutes
confute
confutemos
confutedes
confuten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
confutase
confutases
confutase
confutasemos
confutasedes
confutasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
confutar
confutares
confutar
confutarmos
confutardes
confutaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
confuta
-
-
confutade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
confutar
confutares
confutar
confutarmos
confutardes
confutaren
Xerundio confutando
Participio confutado
confutada
confutados
confutadas