confidente
confidente
lat confīdente, p activo de confīdĕre ‘confiar’
-
s
Persoa que recibe as confidencias de alguén.
-
s
Persoa que colabora con outras e que lles fai confidencias sobre terceiros individuos que non sospeitan da súa traizón.
-
s
m
Moble de salón, de orixe francesa, que permitía a dúas persoas sentarse de lado pero confrontadas.
Citas
- A súa confidente escoitaba atenta os seus desenganos amorosos
- Aquel individuo é confidente da policía, Durante a guerra foi unha das confidentes do inimigo