condoito
condoito
lat conductu, p p de conducĕre ‘conducir’
-
s
m
íveres e conxunto de cousas necesarias para vivir.
-
s
m
[DER ]
Obriga do señor de facilitar comida e demais provisións de viaxe ao vasalo enviado ou convocado a tarefas mensaxeiras, se debía deixar o lugar de residencia máis dun día.