bordón
bordón
lat v burdōne ‘mulo’
-
m
Bastón ou caxata de peregrino, de forma cilíndrica, que lle serve de apoio mentres camiña.
-
m
[LIT ]
Retrouso que se repite nunha canción ou nunha composición poética.
-
m
[MÚS ]
Corda da zanfona que emite unha nota sostida e moi grave, que fai ás veces de ronco da gaita.
-
m
[ARQUIT ]
Moldura semicircular e convexa.
Citas
- Diche sempre o mesmo, non cambia de bordón
- Os peregrinos axúdanse dos seus bordóns para salvar a esgrevia orografía do Camiño de Santiago