barallete

barallete
m [LING ]

Lingua que empregan os membros de determinados oficios e profesións ambulantes.

pilde "cu", pildona "merdeira", pildatorio "cagadoiro, retrete", pildarse "cagarse" e "faltar á palabra, romperse unha cousa", pildaría "merda, porcallada", pildares "nádegas", pildar "cagar", "perder" e "romper algo", pildado "cagado, perdido, roto"), Tamén cómpre destacar que abundan no seu léxico os xentilicios, explicable polo seu carácter itinerante, e a carencia de termos para designar feitos como a guerra, a loita ou pelexa, o que nos fai pensar no carácter pacífico destes gremios de artesáns, b) O número de adxectivos é moito menor, entre eles cóntanse principalmente aqueles termos que expresan a calidade das cousas, a falta de habilidade das persoas, albeiro "branco", fandino "torpe", etc)

Confrontaciones

argot