acento

1. s m

   Conxunto de todas as modalidades fónicas da linguaxe, é dicir, a intensidade, o ton, a cantidade ou duración e o timbre dos sons.

2. 1. acento de intensidade/tónico

      Indicación que establece o contraste acentual empregando como procedemento positivo a maior intensidade da sílaba acentuada.

   2. acento gráfico/gramatical/ortográfico

      Signo escrito sobre unha vogal que pode marcar o acento de intensidade ou o timbre aberto ou pechado, ou para distinguir unha palabra doutra coa mesma grafía pero con significado diferente.

   3. s

      Elemento articulatorio mediante o que se destaca unha sílaba que petence a unha palabra.

   4. acento de cantidade

      Elemento que establece o contraste acentual empregando como procedemento positivo a maior lonxitude da sílaba acentuada.

3. s m [LING ]

   Conxunto de particulares inflexións que caracterizan a pronuncia propia dos habitantes dun país, rexión ou lugar.

4. s m [MÚS ]

   Argumento de intensidade dado a unha nota en relación ás outras para marcar o compás.

5. acento métrico/rítmico [LIT ]

   Elemento constitutivo do verso que este, para ser harmonioso, leva en determinadas sílabas.

Citas

• ), aquel que se compón dun agudo e un grave unidos por arriba, Está en vixencia no portugués ( circunfer
• ), ou para distinguir unha palabra doutra coa mesma grafía pero con significado diferente ( chá ‘plana’/cha ‘che + a’), Chámase tamén acento gráfico ou gramatical, Distinguimos tres tipos: a) acento agudo (
• ), pequeno trazo oblícuo que baixa de dereita a esquerda ( camión), Noutras linguas, por exemplo en francés, o acento agudo marca que a vocal é pechada ( culpabilité); b) acento grave (
• ), pequeno trazo oblícuo que baixa de esquerda a dereita de quen escribe ou lee, O francés ( p
• /pola
• 7869;s, s
• au), por exemplo, pola contra, na nosa lingua xa non se emprega na actualidade
• ga) para marcar o carácter distintivo da cantidade nestas linguas
• lerinage) e o catalán (
• lu&
• ncia) e no francés ( chat
• ó
• o
• oso/óso), A liberdade deste tipo de acento é relativa, pois, na práctica, depende da tradición, por iso se denomina tamén acento tradicional
• Só puido repetir aquelas palabras con acento dolorido
• útil) ou o timbre aberto ou pechado ( póla
• vid) utilízase actualmente, mentres no galego está en desuso, c) acento circunflexo (