vezar

Escoitar
vezar

lat vitiāre

  1. v i

    Ter algo por hábito unha persoa ou animal. OBS: Emprégase seguido da preposición de.
  2. v t

    Coller o vicio ou o hábito de algo.
  3. v pron

    Afacerse a algunha cousa ata convertela nun hábito.

Citas

  • O neno vezou da praia e non hai quen de alí o quite
  • Vezamos saír polas noites e agora non paramos na casa
  • Vezouse aos doces

Palabras vecinas

vexiloloxía vez veza vezar vezo VHF vía
Conjugar
VERBO vezar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles vezo
vezas
veza
vezamos
vezades
vezan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles vezaba
vezabas
vezaba
vezabamos
vezabades
vezaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles vecei
vezaches
vezou
vezamos
vezastes
vezaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles vezara
vezaras
vezara
vezaramos
vezarades
vezaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles vezarei
vezarás
vezará
vezaremos
vezaredes
vezarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles vezaría
vezarías
vezaría
vezariamos
vezariades
vezarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles vece
veces
vece
vecemos
vecedes
vecen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles vezase
vezases
vezase
vezasemos
vezasedes
vezasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles vezar
vezares
vezar
vezarmos
vezardes
vezaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
veza
-
-
vezade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles vezar
vezares
vezar
vezarmos
vezardes
vezaren
Xerundio vezando
Participio vezado
vezada
vezados
vezadas