veciñanza

1. s f

   Calidade de veciño.

2. s f

   1. Conxunto de veciños dunha poboación, dun barrio, dunha rúa ou dunha casa.

   2. Grupo de casas veciñas ou próximas.

Refranes

• A mala veciña dá a agulla sen liña.
• Agradecédemo, veciñas, que boto farelo ás miñas galiñas.
• Alegrádevos, veciñas, que lle dou farelo ás miñas galiñas.
• Boas son as miñas veciñas pero fáltanme catro galiñas.
• Cando tiveres un mal veciño pide que non che veña outro máis maligno.
• Co bo veciño casarás a túa filla e venderás o teu viño.
• Co bo veciño venderás o teu viño e collerás o teu trigo.
• Co mal veciño faise o home precavido.
• Coa axuda do veciño matou meu pai un porquiño.
• Coa axuda dos veciños soben os gatos aos touciños.
• Compaña de malos veciños: poucos e mal avidos.
• De persoa atravesada arreda a túa morada.
• Dure a mala veciña o que a neve febreiriña.
• Dure a miña veciña o que a neve febreiriña.
• Non é boa veciña a que dá agulla sen liña.
• Non teñas por veciño fomo nin muíño.
• O bo veciño fai ao home desapercibido.
• O que non ten casa nin viña nin leira, avecíñase onde queira.
• O que ten cabras e fillos non pode estar a ben cos seus veciños.
• O que ten cabras e fillos nunca está a ben cos veciños.
• O rei e o río, non o teñas moi veciño pois, se se anoxa, todo o deixa varrido.
• O rei e o río, non os teñas por veciños, porque, se se asañan, todo cho deixan varrido.
• Os coidados do veciño hanse sentir con cuneas de viño.
• Ou estar ao pe da serra ou a cen leguas dela.
• Polo mal veciño non desfagas o teu niño.
• Quen ten un bo veciño ten un bo amigo.
• Refrán é moi antigo que é gran mal o mal veciño; e inda máis, se é do teu oficio.
• Se queres alcanzar posto de sabido, procura vivir onde sexas entendido.
• Se queres pasar por sabido, procura vivir onde non sexas coñecido.
• Se queres saber quen es, pregúntalle ao teu veciño.
• Veciño de pan e porco, el con fartura e ti sen conforto.
• Vivir ao pe da serra ou lonxe dela.