pendurar

Escoitar
pendurar

lat v *pendulāre lat pendŭlu

  1. v t

    Poñer algo nun lugar elevado de modo que a súa parte inferior non toque o chan.
  2. v i

    Estar colgada unha cousa.

Sinónimos

colgar, pender, suspender

Citas

  • Pendurou o cadro na parede
  • Un papaventos penduraba das árbores do xardín

Palabras vecinas

pendullo péndulo pendulón pendurar pene peneano -na penechaira
Conjugar
VERBO pendurar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles penduro
penduras
pendura
penduramos
pendurades
penduran
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles penduraba
pendurabas
penduraba
pendurabamos
pendurabades
penduraban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles pendurei
penduraches
pendurou
penduramos
pendurastes
penduraron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles pendurara
penduraras
pendurara
penduraramos
pendurarades
penduraran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles pendurarei
pendurarás
pendurará
penduraremos
penduraredes
pendurarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles penduraría
pendurarías
penduraría
pendurariamos
pendurariades
pendurarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles pendure
pendures
pendure
penduremos
penduredes
penduren
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles pendurase
pendurases
pendurase
pendurasemos
pendurasedes
pendurasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles pendurar
pendurares
pendurar
pendurarmos
pendurardes
penduraren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
pendura
-
-
pendurade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles pendurar
pendurares
pendurar
pendurarmos
pendurardes
penduraren
Xerundio pendurando
Participio pendurado
pendurada
pendurados
penduradas