obediencia

1. s f

   Acción e efecto de obedecer.

2. s f

   Calidade de obediente.

3. s f

   1. irtude que consiste en someter a vontade propia ao xuízo doutro, recoñecido como superior lexítimo.

   2. Precepto, instrución ou penitencia que o superior impón a un relixioso.

4. s f

   Fidelidade do súbdito ao soberano.

5. s f [POLÍT ]

   Pertenza a unha causa, a unha ideoloxía ou a un partido.

Refranes

• Anda, neno, anda, que Deus cho manda.
• Ben mandado, mal mandado, fágase o que manda o señor amo.
• Culpa non ten o que fai o que lle mandan.
• Fai o que che manda o teu amo e sentaraste con el no escano.
• Fai o que che manda o teu señor e sentaraste con el ao sol.
• Fai o que che mande o teu señor e sentaraste con el ao sol.
• Fai o que teu amo che mande e sentaraste con el á mesa.
• Farei o que me mandes e o que non me mandes.
• Non sabe mandar, o que non foi mandado.
• O criado ben mandado xanta á mesa co mesmo amo.
• O que ha de obedecer non se ha de repoñer.
• O que ten que obedecer non se pode nin se debe repoñer.
• Obediencia é cortesía.
• Onde hai patrón non manda mariñeiro.
• Quen está afeito a mandar, a servir mal se afai.
• Se che falta a ciencia, ten obediencia.