intrigar

Escoitar
intrigar

fr intriguer lat intricāre

  1. v t

    Causar algo ou alguén nunha persoa moita curiosidade.
  2. v i

    Facer intrigas.

Citas

  • Intrígame saber qué pasou realmente
  • Intrigaron contra el ata que conseguiron que o despedisen

Palabras vecinas

intricar intriga intrigante intrigar intrínseco -ca intro- introducíbel
Conjugar
VERBO intrigar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles intrigo
intrigas
intriga
intrigamos
intrigades
intrigan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles intrigaba
intrigabas
intrigaba
intrigabamos
intrigabades
intrigaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles intriguei
intrigaches
intrigou
intrigamos
intrigastes
intrigaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles intrigara
intrigaras
intrigara
intrigaramos
intrigarades
intrigaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles intrigarei
intrigarás
intrigará
intrigaremos
intrigaredes
intrigarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles intrigaría
intrigarías
intrigaría
intrigariamos
intrigariades
intrigarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles intrigue
intrigues
intrigue
intriguemos
intriguedes
intriguen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles intrigase
intrigases
intrigase
intrigasemos
intrigasedes
intrigasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles intrigar
intrigares
intrigar
intrigarmos
intrigardes
intrigaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
intriga
-
-
intrigade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles intrigar
intrigares
intrigar
intrigarmos
intrigardes
intrigaren
Xerundio intrigando
Participio intrigado
intrigada
intrigados
intrigadas