amistade

Refranes

• A amistade cosela e, se convén, descosela; mais non rompela.
• A amistade do gato boa é, se non rabuña.
• A cama e o cárcere son proba de amigos.
• A comida comida desfai a compañía.
• A compaña de tres boa é; a de catro dáa ao diaño.
• A lingua do amigo malo corta máis que un machado.
• A quen queiras mal, non o queiras no hospital.
• Aceite, viño e amigo, mellor canto máis antigo.
• Algo lle falta ao rico, se non ten ningún amigo.
• Amigo ata a porta da igrexa, ese é amigo de veras.
• Amigo campesiño, comerache o pan e beberache o viño.
• Amigo de aldea, para que n o queira.
• Amigo de bo tempo muda co vento.
• Amigo de dúbida é o que te aconsella e podendo non te axuda.
• Amigo de moitos e amigo de ningún, todo é un.
• Amigo de montaña, quen o perde, gaña.
• Amigo de un, amigo de ningún.
• Amigo do vento muda co tempo.
• Amigo e viño, o máis antigo.
• Amigo Estevo, amigo Antón; pero máis amiga a razón.
• Amigo non foi aquel que o deixou de ser.
• Amigo Pedro, amigo Xan; pero máis amiga a verdá.
• Amigo polo seu proveito, andoriña no teito.
• Amigo que non dá e coitelo que non corta, que se perda pouco importa.
• Amigo vello vale máis que diñeiro.
• Amigo, de un; e inimigo, de ningún.
• Amigo, non de min, senón do meu trigo.
• Amigo, vello; touciño e viño anellos.
• Amigos coma o can e o gato, que comen no mesmo prato.
• Amigos de lonxe e contas de preto.
• Amigos de taberna, amigos de merda.
• Amigos e libros, poucos, bos e ben coñecidos.
• Amigos e mulas fallan ás duras.
• Amigos que se coñecen, dende lonxe se saúdan.
• Amigos, de lonxe; e contas, de preto.
• Amigos, poucos e bos.
• Amistade crebada vale pouco ou nada.
• Amistade de boca, bulsa pechada e moita parola.
• Amistade de catro, xuntoiro do diaño.
• Amistade por interés, non dura porque non a é.
• Amistade prendida con alfinetes, despréndela cando queres.
• Amistade, con todos; confianza con poucos.
• Amistade, vella; e casa, nova.
• As amistades hanse descoser mais non se han romper.
• Ben estou co amigo que come o seu pan comigo.
• Ben parva é a ovella que co lobo se confesa.
• Ben pode dicir que é rico o que ten bos amigos.
• Bo de convidar e malo de fartar.
• Bocado comido xa non fai amigo.
• Bótate a enfermar, verás quen che quere ben e quen che quere mal.
• Bótate a enfermar: xa verás quen te quere ben e quen te quere mal.
• Buscando un amigo a vida pasei, e morro de vello e non o atopei.
• Cada cal ama o seu igual por lei natural.
• Cada cal co seu cada cal.
• Cada cal co seu igual.
• Cada cal quere o seu igual.
• Cada par co seu par.
• Cando a ocasión chega, o máis amigo a pega.
• Canta máis amistade, máis claridade.
• Chámolle tía para que me día; que, se me non dá, chámolle tía de acolá.
• Co falso non tomes amistade, porque che fará maldade.
• Coitas e camiños dannos amigos.
• Compaña de dous, compaña de bos.
• Con achaque de amistade moitos fan falsidade / ruindade.
• Cos bos amigos cómese.
• Dade ao demo o amigo que vos deixa a palla e vos leva o trigo.
• Dálle ao rabo o can non por ti senón polo pan.
• Dende que teño ovellas e crías, todos me dan os bos días.
• Dos amigos gárdeme Dios, que dos ioimigos gardámooos nós.
• Dúas aves de rapiña non gardan compañía.
• Entre amigos o que máis pon máis perde.
• Entre amigos, con velo abonda.
• Entre bos amigos non están mal os testigos.
• Ese é meu amigo, que moe no meu muíño.
• Gañar amigos e dar diñeiro a logro é sementar en terreo froitoso.
• Haxa cebo no pombal, que as pombas non faltarán.
• Home bravo e mandón, para meu amigo, non.
• Hoxe por min e mañá por ti; todo che ha de quedar aquí.
• Inimigo, de ninguén; amigo, cando menos, de un.
• Máis vale amigo na praza que diñeiro na arca.
• Máis vale onza de sangue que libra de amistade.
• Máis vale un amigo bo que parente e medio.
• Máis vale un bo amigo que dez parentes, eles lonxe e el presente.
• Mal amigo é o que come o meu comigo e o seu consigo.
• Mentres teñas qué comer, non faltará quen te veña ver.
• Moito te quero, mais pouco ben che fago.
• Moitos amigos, ningún amigo.
• Moitos son os amigos, poucos os escollidos.
• Na cama e na cadea coñécese o amigo e non entre xerros de viño.
• Na necesidade vese ben a amistade.
• Nas coitas que un ten coñécese quen nos quere ben.
• Nin amigo reconciliado mn guisote requentado.
• No perigo coñécese o amigo.
• Non busques por amigo o rico nin o nobre senón o bo,inda que sexa pobre.
• Non esperes que o teu amigo che faga o que ti poideres.
• Non hai amigos a mortos e a idos.
• Non hai mellor amigo que un bo libro.
• Non hai mellor parente có bo amigo presente.
• Non lle chames amigo ao que non viviu contigo.
• Non mires o don senón o que o dou.
• Non teñas amistade con xente de mala caste.
• Non teñas por amigo crego, frade nin "xudeo".
• Nos males coñécense os amigos leales.
• Nunca falta un roto para un descosido.
• Nunca un lobo come outro.
• O amigo do meu amigo é meu amigo.
• Ó amigo do teu viño non o queiras de veciño.
• O amigo falso fere máis que o coitelo afiado.
• O amigo leal e franco, ese é un merlo branco.
• O amigo leal faiche compaña no ben e no mal.
• O amigo que non é de certo, cuo olio pechado e outro aberto.
• O amigo, nunca o probes.
• O bo amigo non ha deixa-Ia palla e leva-lo trigo.
• O home pillabán, tenmo sempre da túa mano
• O máis amigo pégaeha.
• O mal amigo deixa a palla e leva o trigo.
• O marido, ámao como amigo e témeo como inimigo.
• O mellor amigo non é o veciño.
• Ó mellor amigo, o mellor tiro.
• O mellor amigo, un libro.
• O meu amigo papafigo come o seu pan só e o meu comigo.
• O meu é meu; e o teu, de entrambos.
• O meu, meu; e o teu, tamén meu.
• O neno e o bacoriño van a onde lles dan un bocadiño.
• O pan comido e a compaña desfeita.
• O parente, como Deus cho dese; o amigo, como ti o escolleres.
• Ó porco e ao xenro ábrelle a porta, que xa el virá cedo.
• Ó porco, ao xenro e á nora amósalle-Ia porta.
• O que a boa árbore se acolle, boa sombra o cobre.
• O que sexa meu amigo verdadeiro, véñame ver o vinte de xaneiro -dixo o santo do Pico Sagro moi arroupado.
• Ó que te quere mal cómelle o pan e ao que te quere ben cómello tamén.
• Ó que ten bo viño non lle faltan amigos.
• Ó teu amigo cómelle o pan e bébelle o viño.
• Ó Toma todo o mundo asoma e ao Daca todo o mundo escapa.
• Odre sen viño non fai amigo.
• Onde hai bocadiño, ahi está o bacoriño.
• Os amigos certos son os probados con feitos.
• Os males fan amistades.
• Pan comido, compaña desfeita.
• Para amigos, todos; para inimigos, abonda un soilo.
• Para coñece-Ia amistade come con ela unha tega de sal.
• Para o amigo verdadeiro ten sempre aberto o peito e a bulsa do diñeiro.
• Para o pobre non é proveitoso acompañarse do poderoso.
• Polo pan baila o can.
• Por diñeiro baila o can e polo pan, se llo dan.
• Por mor dos meus amigos éncheseme o lar de fillos.
• Quen ben te quere, a boca cho sabe.
• Quen che fai festas que non acostuma facer, algo de ti quer.
• Quen deixa de ser amigo non o foi nunca.
• Quen me quere ben dáme do que ten.
• Quen me quere ben dime o que sabe e dáme do que ten.
• Quen quere a Xan, quere o seu can.
• Quen te enche de festas que non acostuma facer, ou qué rete enganar ou de ti ha mes ter.
• Quen ten amigo dubidoso, durma eun olio e vele co outro.
• Quen ten bo niño ten bo amigo e bo agarimiño.
• Quen ten un bo amigo, téñase por rico.
• Quen trata con raposo, gracias se lambe algún óso.
• Renega do amigo que non te avisa do perigo.
• Renega do amigo que te cobre coas ás e te morde co bieo.
• Renego do amigo que come o meu comigo e o seu consigo.
• Se non te ves pobre e perseguido, non sabes quen é o teu amigo.
• Se queres ter amigos moitos, proba poucos.
• Se queres vir comigo, trae contigo.
• Se tes un tío rico e sen fillos, faiUe mimos e aloumiños.
• Sempre miran para quen ten, que o mirar sempre foi ben.
• Sempre que lle dan un bocadiño, alégrase o meu meniño.
• Tan bo é Pedro coma Xan e tan bo é Xan coma Pedro: que os dous son dous bos parceiros.
• Ti amósame a pereira, que quero estar á súa beira cando teña peras.
• Ti ten grans no teu pombal, que as pombas xa che virán.