aludir

Escoitar
aludir

lat alludĕre

  1. v t

    Falar de algo ou alguén de forma indirecta e sen mención expresa.
  2. v i

    Facer referencia a unha persoa ou cousa sen mencionala ou sen deterse moito nela.

Citas

  • Aludiu os seus pais e amigos no momento do brinde
  • Comezou falando de si mesmo pero logo aludiu tamén aos problemas da súa empresa

Palabras vecinas

alúcita alude aludel aludir alugábel alugable alugador -ra
Conjugar
VERBO aludir
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles aludo
aludes
alude
aludimos
aludides
aluden
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles aludía
aludías
aludía
aludiamos
aludiades
aludían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles aludín
aludiches
aludiu
aludimos
aludistes
aludiron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles aludira
aludiras
aludira
aludiramos
aludirades
aludiran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles aludirei
aludirás
aludirá
aludiremos
aludiredes
aludirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles aludiría
aludirías
aludiría
aludiriamos
aludiriades
aludirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles aluda
aludas
aluda
aludamos
aludades
aludan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles aludise
aludises
aludise
aludisemos
aludisedes
aludisen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles aludir
aludires
aludir
aludirmos
aludirdes
aludiren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
alude
-
-
aludide
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles aludir
aludires
aludir
aludirmos
aludirdes
aludiren
Xerundio aludindo
Participio aludido
aludida
aludidos
aludidas