fame

fame

lat v *famĭne

Plural: fames
    1. s [FISIOL ]

      Desexo moi intenso de comer, a miúdo ligado a unha sensación de baleiro ou de contracción do estómago.

    2. fame dolorosa [PAT ]

      Dor no epigastrio que se presenta cando o estómago está baleiro. É característico da úlcera duodenal.

    3. fame oculta [MED ]

      Necesidade fisiolóxica dos hipoalimentados, que non ten tradución sensorial.

    1. s

      Escaseza de alimentos.

    2. fame negra [HIST ]

      Escaseza grave e xeneralizada de alimentos.

  1. s f

    Desexo intenso de cousas non materiais.

Citas

  • A fame asolou a vila na década dos vinte
  • A súa fame de victorias fixo que chegase a este novo equipo

Frases hechas

  • Apagar/Matar a fame. Saciar as ganas de comer.

  • 2 Ser moi pobre.

  • Fame negra/canina/de can. Moita fame.

  • Matar coa/de fame. Dar pouco de comer.

  • Morrer/Rabear coa/de fame. Ter moita fame.

  • Ou e fame ou sono ou defecto do dono. Expresi

  • Ser un morto de fame 1 Apl

  • Ter a fame laceira. Estar moi fraco.

Refranes

  • A alforxa do pobre con todo pode.
  • A boa fame non hai pan duro.
  • A boa fame non hai pan resésigo/reseso.
  • A fame desperta o inxenio.
  • A fame, en comendo, pasa.
  • A malas ceas e a malos almorzos, encóllense as tripas e alárganse os pescozos.
  • A pan de quince días, fame de tres semanas.
  • Adoece, can, porque non che dan pan.
  • Ben xexúa o que mal come.
  • Cabra morta de fame non a viu "naide".
  • Cando a fame pica, sabe ben a bica.
  • Cando a necesidade é moita, sabe ben a boroa.
  • Cando a raposa anda aos grilos, mal para a raposa e peor para os seus fillos.
  • Cando como, non coñezo; cando acabo de comer, comezo a coñecer.
  • Cando un lobo come a outro, non hai que comer no souto.
  • Con malas ceas e malos almorzos encóllense as tripas e alónganse os pescozos.
  • Con malas ceas e ruíns xantares crecen os ósos e minguan as carnes.
  • De fame non morre ninguén; de moito comer, máis de ceno
  • Fame e espera desespera.
  • Fame e esperar fai reloucar.
  • Fame e frío entregan o home ao seu inimigo.
  • Fame longa non é reparona.
  • Fame que agarda fartura non é fame.
  • Fame que espera fartura pouco dura.
  • Fame, sede e frío meten o home no presidio.
  • Fame, sede, miseria e frío meten o home na casa do seu inimigo.
  • Gando fraco todo é carrachas.
  • Inventa máis un famento que cen avogados.
  • Lobo famento non ten asento.
  • Máis vale fame con pan que fame sen pan.
  • Mal que cura comendo, ben o entendo.
  • Mala é a fame, cando non ten qué comer.
  • Na barriga baleira todo é laceira.
  • Na casa onde non hai fariña nin relón, todos rifan e todos teñen razón.
  • Na ruín terra antes vén a fame cá cereixa.
  • Non sabe o que é comer, o que non come.
  • O ano famento sempre é longo e estreito.
  • O burro do xitano, en vendo o pan, alonga o paso.
  • O can baila polo pan.
  • O famento nunca anda contento.
  • O famento, por mesquiño, sempre anda descontento.
  • O lobo famento non pode estar contento.
  • O mal do miñato: as ás crebadas e o bico sano.
  • O que ten fame e non come, é porque non pode.
  • Pan balorento alegra ao famento.
  • Pan, viño e carne quitan a fame.
  • Para a gana de comer non hai mal pan.
  • Para a gana de comer non hai pan duro.
  • Para a gana de comer non hai pan resésigo.
  • Para a moita fame non hai pan podre.
  • Para a moita fame non hai pan resésigo.
  • Vale máis pouco pan duro que fame de nove días.