abocar

abocar

boca

  1. v t

    Incitar o can a que acometa coa boca.

  2. v t

    Prender cos dentes.

  3. v t

    Situar ou meter unha cousa na boca ou entrada doutra.

  4. v t

    Orientar algo ou alguén cara a unha consecuencia.

  5. v t

    Botar fóra dun recipiente o seu contido ou parte del.

  6. v t

    Coller unha res polo nariz para suxeitala.

  7. v i

    Inclinarse algo de xeito que poida caer o seu contido.

Sinónimos

Confrontaciones

abocadar

Citas

  • Aboca ben a botella na billa, O barco abocou no porto onte á tarde
  • Abocou todos os xoguetes que tiña dentro da cesta
  • O seu nerviosismo abocouno á violencia
  • O teu can abocoume a saia e non ma soltou ata que rompeu
  • O último vagón do tren abocou nesa volta
Conjugar
VERBO abocar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
aboco
abocas
aboca
abocamos
abocades
abocan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abocaba
abocabas
abocaba
abocabamos
abocabades
abocaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
aboquei
abocaches
abocou
abocamos
abocastes
abocaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abocara
abocaras
abocara
abocaramos
abocarades
abocaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abocarei
abocarás
abocará
abocaremos
abocaredes
abocarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abocaría
abocarías
abocaría
abocariamos
abocariades
abocarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
aboque
aboques
aboque
aboquemos
aboquedes
aboquen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abocase
abocases
abocase
abocasemos
abocasedes
abocasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abocar
abocares
abocar
abocarmos
abocardes
abocaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
aboca
-
-
abocade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abocar
abocares
abocar
abocarmos
abocardes
abocaren
Xerundio abocando
Participio abocado
abocada
abocados
abocadas