apurrar

Escoitar
apurrar

orixe onomatopeica

  1. v t

    Incitar o can para que ataque.
  2. v t

    Encirrar as persoas para que discutan ou pelexen.

Citas

  • Debemos ter coidado de non apurralos porque non se levan moi ben

Palabras vecinas

apurado -da apurar apuro apurrar apuxar apuxón aq
Conjugar
VERBO apurrar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles apurro
apurras
apurra
apurramos
apurrades
apurran
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles apurraba
apurrabas
apurraba
apurrabamos
apurrabades
apurraban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles apurrei
apurraches
apurrou
apurramos
apurrastes
apurraron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles apurrara
apurraras
apurrara
apurraramos
apurrarades
apurraran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles apurrarei
apurrarás
apurrará
apurraremos
apurraredes
apurrarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles apurraría
apurrarías
apurraría
apurrariamos
apurrariades
apurrarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles apurre
apurres
apurre
apurremos
apurredes
apurren
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles apurrase
apurrases
apurrase
apurrasemos
apurrasedes
apurrasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles apurrar
apurrares
apurrar
apurrarmos
apurrardes
apurraren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
apurra
-
-
apurrade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles apurrar
apurrares
apurrar
apurrarmos
apurrardes
apurraren
Xerundio apurrando
Participio apurrado
apurrada
apurrados
apurradas