entumecer

Escoitar
entumecer

lat intumescĕre ‘incharse’

  1. v t

    Impedir ou entorpecer o movemento do corpo ou dalgunha parte del, xeralmente polo frío ou a inactividade. Tm abs.
  2. pron

    Quedar o corpo ou un membro sen movemento ou sensibilidade, xeralmente polo frío ou a inactividade.

Sinónimos

entalar

Antónimos

desentumecer

Confrontaciones

engoumar, envarar

Citas

  • A friaxe entumecíalle as mans, OBS: Nalgunhas construccións omítese o complemento e adquire valor absoluto, Se non os moves, os músculos entumecen
  • De estar sempre sentada entumecéuseme unha perna

Palabras vecinas

entullar entullo entumecemento entumecer entupir enturbar entusiasmar
Conjugar
VERBO entumecer
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entumezo
entumeces
entumece
entumecemos
entumecedes
entumecen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entumecía
entumecías
entumecía
entumeciamos
entumeciades
entumecían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entumecín
entumeciches
entumeceu
entumecemos
entumecestes
entumeceron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entumecera
entumeceras
entumecera
entumeceramos
entumecerades
entumeceran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entumecerei
entumecerás
entumecerá
entumeceremos
entumeceredes
entumecerán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entumecería
entumecerías
entumecería
entumeceriamos
entumeceriades
entumecerían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entumeza
entumezas
entumeza
entumezamos
entumezades
entumezan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entumecese
entumeceses
entumecese
entumecesemos
entumecesedes
entumecesen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entumecer
entumeceres
entumecer
entumecermos
entumecerdes
entumeceren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
entumece
-
-
entumecede
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entumecer
entumeceres
entumecer
entumecermos
entumecerdes
entumeceren
Xerundio entumecendo
Participio entumecido
entumecida
entumecidos
entumecidas