embude

embude

lat traiectorĭum imbūtum ‘conducto cheo de líquido’

Plural: embudes
    1. s

      Instrumento de metal, vidro ou plástico que ten a forma de cono baleiro invertido que se emprega para a introdución de substancias sen derramalas.

    2. embude de decantación

      Aparello de vidro en forma de pera acabado nunha billa de vidro ou teflón que se emprega no proceso de extracción para separar líquidos de densidade diferente.

    3. embude de fundición

      Conduto vertical por onde se baleira o metal fundido para encher o molde.

  1. s m [XEOG ]

    Depresión de pequenas dimensións con forma semellante á dun embude e con paredes en forte pendente. Fórmanse por mor do afundimento das paredes dunha sima sometidas a unha rápida disolución.

Frases hechas

  • Lei do embude. Feito de actuar arbitrariamente algu