desgraciar

desgraciar

desgracia

  1. v t

    Botar a perder algo. Tm v pron.

  2. v t

    Causar algún mal físico ou moral a alguén.

  3. v pron

    Sufrir alguén algún contratempo ou dano físico grave.

Sinónimos

Citas

  • A enchente desgraciou todo o millo deste ano, Desgracia todo canto toca
  • As malleiras que recibira desgraciárono
  • Desgraciáronse os chourizos con tanta humidade
  • Desgraciouse ao caer polas escaleiras
Conjugar
VERBO desgraciar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desgracio
desgracias
desgracia
desgraciamos
desgraciades
desgracian
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desgraciaba
desgraciabas
desgraciaba
desgraciabamos
desgraciabades
desgraciaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desgraciei
desgraciaches
desgraciou
desgraciamos
desgraciastes
desgraciaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desgraciara
desgraciaras
desgraciara
desgraciaramos
desgraciarades
desgraciaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desgraciarei
desgraciarás
desgraciará
desgraciaremos
desgraciaredes
desgraciarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desgraciaría
desgraciarías
desgraciaría
desgraciariamos
desgraciariades
desgraciarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desgracie
desgracies
desgracie
desgraciemos
desgraciedes
desgracien
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desgraciase
desgraciases
desgraciase
desgraciasemos
desgraciasedes
desgraciasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desgraciar
desgraciares
desgraciar
desgraciarmos
desgraciardes
desgraciaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
desgracia
-
-
desgraciade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desgraciar
desgraciares
desgraciar
desgraciarmos
desgraciardes
desgraciaren
Xerundio desgraciando
Participio desgraciado
desgraciada
desgraciados
desgraciadas