desbotar

Escoitar
desbotar

des- + botar

  1. v t

    Tirar algo por consideralo sen valor ou falto de utilidade.
  2. v t

    Rexeitar ou non admitir algunha cousa.

Sinónimos

refugar

Confrontaciones

desprezar

Citas

  • Desbotaron a súa solicitude porque non se axeitaba ao perfil
  • Desbotou os malos pensamentos e pensou en positivo
  • Ó que lles trouxeron a mesa nova desbotaron a vella

Palabras vecinas

desbordamento desbordante desbordar desbotar desbravador -ra desbravar desbridamento
Conjugar
VERBO desbotar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desboto
desbotas
desbota
desbotamos
desbotades
desbotan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desbotaba
desbotabas
desbotaba
desbotabamos
desbotabades
desbotaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desbotei
desbotaches
desbotou
desbotamos
desbotastes
desbotaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desbotara
desbotaras
desbotara
desbotaramos
desbotarades
desbotaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desbotarei
desbotarás
desbotará
desbotaremos
desbotaredes
desbotarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desbotaría
desbotarías
desbotaría
desbotariamos
desbotariades
desbotarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desbote
desbotes
desbote
desbotemos
desbotedes
desboten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desbotase
desbotases
desbotase
desbotasemos
desbotasedes
desbotasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desbotar
desbotares
desbotar
desbotarmos
desbotardes
desbotaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
desbota
-
-
desbotade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desbotar
desbotares
desbotar
desbotarmos
desbotardes
desbotaren
Xerundio desbotando
Participio desbotado
desbotada
desbotados
desbotadas