desataviar

desataviar

des- + ataviar

v t

Quitar os atavíos. Tm v pron.

Ex: As doncelas desataviaron a raíña Ex: Desataviouse sen a axuda de ninguén

Citas

  • As doncelas desataviaron a raíña
  • Desataviouse sen a axuda de ninguén
Conjugar
VERBO desataviar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desatavío
desatavías
desatavía
desataviamos
desataviades
desatavían
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desataviaba
desataviabas
desataviaba
desataviabamos
desataviabades
desataviaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desataviei
desataviaches
desataviou
desataviamos
desataviastes
desataviaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desataviara
desataviaras
desataviara
desataviaramos
desataviarades
desataviaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desataviarei
desataviarás
desataviará
desataviaremos
desataviaredes
desataviarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desataviaría
desataviarías
desataviaría
desataviariamos
desataviariades
desataviarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desatavíe
desatavíes
desatavíe
desataviemos
desataviedes
desatavíen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desataviase
desataviases
desataviase
desataviasemos
desataviasedes
desataviasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desataviar
desataviares
desataviar
desataviarmos
desataviardes
desataviaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
desatavía
-
-
desataviade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desataviar
desataviares
desataviar
desataviarmos
desataviardes
desataviaren
Xerundio desataviando
Participio desataviado
desataviada
desataviados
desataviadas