desatar

desatar

des- + atar

  1. v t

    Soltar aquilo que está atado. Tm v pron.

  2. v t

    Comezar a manifestar algo que estaba inactivo ou contido. Tm v pron.

  3. v t

    Producir algo unha reacción violenta. Tm v pron.

Sinónimos

Antónimos

Citas

  • As declaracións desataron o debate na sociedade, ¡Por fin desatou a lingua! Os feitos do fillo desataron a ira do pai
  • Desatou a vaca e deixouna pacer polo campo, Desatou o pelo e lavou a cabeza
  • Desatouse a falar e non deixou dicir nada a ninguén
  • Desatouse unha guerra entre os dous países, Desatouse un temporal moi forte e os barcos non puideron ir pescar
  • Hai que facerlle un nó para que non se desate
  • O fracaso das negociacións desatou unha vaga de atentados
Conjugar
VERBO desatar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desato
desatas
desata
desatamos
desatades
desatan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desataba
desatabas
desataba
desatabamos
desatabades
desataban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desatei
desataches
desatou
desatamos
desatastes
desataron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desatara
desataras
desatara
desataramos
desatarades
desataran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desatarei
desatarás
desatará
desataremos
desataredes
desatarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desataría
desatarías
desataría
desatariamos
desatariades
desatarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desate
desates
desate
desatemos
desatedes
desaten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desatase
desatases
desatase
desatasemos
desatasedes
desatasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desatar
desatares
desatar
desatarmos
desatardes
desataren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
desata
-
-
desatade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desatar
desatares
desatar
desatarmos
desatardes
desataren
Xerundio desatando
Participio desatado
desatada
desatados
desatadas