criado -da

1. p reg

   criar.

2. s

   Persoa que serve nunha casa a cambio dun salario.

Refranes

• A moza mala fai á súa ama brava.
• A tódolos que servimos, anque sempre traballemas, sempre nos din que durmimos.
• Ben pode ir o criado a onde vai o amo.
• Ca teu amo non partas peras, nin en chanzas nin en veras.
• Cal o amo, tal o criado.
• Cando o ben do señor tarda, o servicio do criado amaina.
• Criado, dun día; caseiro dun ano.
• Criado, e en san Xoán, para o can.
• Espera o criado galardón e, ás veces, danlle baldón.
• Eu e o meu criado témo-Ios dous un coidado: el o de comer e eu o de buscalo.
• Farta ben ao teu criado e veralo calado.
• Honra é dos amos a que se fai aos criados.
• Mozo paren te ou mozo rogado non o queiras de criado.
• Na casa do amo marre o bo criado.
• Na casa do amo, alí marre o bo criado.
• Ó amo, comerlle e non temerlle.
• O bo amo fai o bo criado.
• Ó bo criado nunca lle falta amo.
• Ó bo servente untarlle o dente.
• O criado ben mandado pode ser compañeiro do amo.
• Ó criado despedido ponlle o diñeiro na man o
• O criado e o galo só serven para un amo.
• Ó criado novo, pan e ovo; ao vello, caldo acedo.
• Ó criado, cando é novo, danlle pan e ovo; e así que é vello, dano ao demo.
• Ó mozo alcuceiro, amo roncheiro.
• Ó mozo amañado, a muller ao lado.
• Ó mozo malo, o amo ao lado.
• Ó mozo novo dálle ovos; ao mozo vello dálle demos.
• Os amos e os inimigos, camelos e roelas.
• Os donos gastando e os criados gañando.
• Quen queira empobrecer, traia xomaleiros e non os vaia ver.
• Sirve a señor e saberás o que é dar.
• Tal manda a criada, tal é a ama.
• Ter criado é malo mais inda é peor ter amo.
• ¡Deus te garde de ladrón da casa e de tolo de fóra da casa!