concibir

concibir

lat concipĕre

  1. v t

    Dar existencia dentro de si a un novo ser a través da fecundación. Tm v i.

  2. v t
    1. Comezar a experimentar un sentimento.

    2. Formar a idea ou o concepto de algo.

Sinónimos

Citas

  • Aquela vida fixo que concibise ilusións que non viu cumpridas
  • Concibía a vida como algo humillante
  • Concibiron aquela idea despois de darlle moitas voltas, Concibiron un plan para eliminar o tráfico da cidade
  • Concibiu a súa primeira filla aos dezanove anos
  • Concibiu dous anos despois do primeiro parto
  • Concibo o que me quixo dicir, pero non podo admitir tal atrevemento, Non concibo esa forma de actuar tan absurda

Formas incorrectas

concebir
Conjugar
VERBO concibir
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concibo
concibes
concibe
concibimos
concibides
conciben
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concibía
concibías
concibía
concibiamos
concibiades
concibían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concibín
concibiches
concibiu
concibimos
concibistes
concibiron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concibira
concibiras
concibira
concibiramos
concibirades
concibiran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concibirei
concibirás
concibirá
concibiremos
concibiredes
concibirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concibiría
concibirías
concibiría
concibiriamos
concibiriades
concibirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
conciba
concibas
conciba
concibamos
concibades
conciban
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concibise
concibises
concibise
concibisemos
concibisedes
concibisen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concibir
concibires
concibir
concibirmos
concibirdes
concibiren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
concibe
-
-
concibide
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concibir
concibires
concibir
concibirmos
concibirdes
concibiren
Xerundio concibindo
Participio concibido
concibida
concibidos
concibidas