combinación

combinación

lat combinatĭōne ‘reunión de dúas cousas’

Plural: combinacións
  1. s f

    Acción e efecto de combinar ou combinarse.

  2. s f

    Conxunto único de números, letras ou signos que permite acceder a certos aparatos ou abrir mecanismos de seguridade.

  3. s f

    Peza de vestir interior feminina que cobre desde os ombros ou a cintura ata o bordo da saia.

    1. s

      Agrupación de elementos na que só se ten en conta a distinción entre os elementos agrupados e non a orde na que se toman.

    2. combinación con repetición

      Tipo de combinación na que cada elemento pode repetirse calquera número de veces nunha mesma combinación.

  4. s f [QUÍM ]

    Reacción química pola que dous ou máis elementos ou moléculas se xuntan para formar un composto único.

    1. s

      Fenómeno que, en glosemática, consiste en que dúas unidades compatibles no discurso non presentan ningún tipo de dependencia recíproca.

    2. combinación fonemática

      Secuencia regular de fonemas, produto da distribución destes. A sílaba é a combinación fonemática máis elemental.

    3. s

      Fenómeno de asimilación que consiste en que un son adquire algún trazo articulatorio do son próximo.

  5. combinación circular [ARQUEOL ]

    Gravado rupestre que reproduce círculos ou liñas curvas. Pode adoptar distintas formas, desde círculos concéntricos ata figuras abstractas.

  6. combinación lineal [MAT ]

    Suma de vectores dun espazo vectorial, multiplicados cada un deles por un determinado coeficiente escalar.

Sinónimos

Citas

  • A combinación da caixa forte estaba gardada no banco
  • A combinación de cores do teu vestido gústame moito
  • A combinación gañadora do sorteo estaba errada
  • Para ir á miña vila teño moi mala combinación de trens
  • Véseche a combinación por debaixo da saia