carga
cargar
-
s
f
Acción e efecto de cargar.
-
-
s
Aquilo que se coloca sobre alguén, sobre un animal ou sobre un vehículo para ser transportado.
-
carga máxima
[MAR ]
Carga límite que pode transportar un barco.
-
carga de profundidade
[BÉL ]
Recipiente cunha potente carga explosiva no seu interior que se lanza desde embarcacións de superficie ou desde avións contra submarinos somerxidos.
-
s
-
s
f
[CONSTR ]
Peso que gravita sobre unha construción ou sobre cada un dos seus elementos constitutivos.
-
s
f
[ECON ]
Anotación contable que representa un aumento do activo en conta ou ben unha diminución do pasivo ou neto.
-
s
f
-
Subxección especial dunha persoa ou dun ben a unha obriga legal concreta de carácter público ou a unha responsabilidade ou gravame patrimonial.
-
Obxecto do contrato de transporte.
-
-
s
f
Obriga ou responsabilidade que recae nunha persoa.
-
s
f
Recambio dun aparato ou cantidade dunha substancia que se repón cando o anterior se esgota.
-
s
f
[METROL ]
Unidade de medida dalgúns produtos agrarios.
-
s
f
[BÉL ]
Acometida ou ataque ao inimigo.
-
s
f
-
Potencia activa ou aparente producida ou absorbida por unha máquina ou por unha rede eléctrica.
-
Elemento receptor de enerxía eléctrica.
-
-
-
s
Nome xenérico de diversos atributos intrínsecos das partículas elementais, que se caracterizan segundo as interacións nas que interveñen.
-
s
Elipse de carga eléctrica.
-
s
número atómico.
-
carga eléctrica [q ou Q]
Propiedade física que é característica das partículas pola que sofren interacción electromagnética.
-
carga eléctrica elemental [e]
Unidade de carga eléctrica de valor e=1,6021892 (46)¥10 -19 C (C é o símbolo do coulomb). É unha característica intrínseca do protón e do electrón. OBS: Tamén se denomina carga elemental.
-
carga electrónica
Carga espacial constituída por electróns.
-
carga elemental
Mínima cantidade posible dunha carga.
-
carga espacial
Exceso de carga eléctrica nunha rexión do espazo, causada pola presenza de ións ou electróns.
-
carga específica
Nunha partícula, cociente entre a súa carga e a súa masa en repouso.
-
s
-
-
s
altura de carga.
-
s
Presión que exerce un fluído sobre as paredes do recipiente que o contén.
-
perda de carga
Diminución da altura de carga en todo fluído en movemento, entre un punto corrente arriba e un punto corrente abaixo.
-
s
-
-
s
Combustible fisionable dun reactor nuclear.
-
carga corporal
Carga orgánica relativa ao organismo en conxunto.
-
s
-
-
s
Forza resistente que se opón ao movemento dunha máquina.
-
s
Cantidade de material introducido periodicamente nun proceso.
-
carga residual
Cantidade de electricidade que conserva un condensador despois dunha descarga rápida.
-
s
-
s
f
[COMUN ]
Elemento destinado a aumentar artificialmente a indutancia dos cables telefónicos.
-
-
s
Conxunto de materiais transportados por un curso de auga.
-
carga límite
Carga máxima que pode transportar unha determinada corrente de auga.
-
s
-
carga afectiva
[PSIC ]
Cantidade de afecto vinculada a un pensamento, unha percepción ou un recordo, que ao actualizarse pode desencadear reaccións emocionais de diversa índole e intensidade.
-
carga heráldica
[HERÁLD ]
Pezas, mobles ou figuras que se colocan no campo dun escudo.
Sinónimos
Antónimos
Confrontaciones
frete, lastreCitas
- A policía fixo unha carga brutal contra os estudiantes que se manifestaban
- As cargas familiares non lle deixan tempo libre
- Esta furgoneta non soporta tanta carga
- O home tiña que levar a carga ao lombo ata o río, O burro tirou coa carga e perdeuse o millo
- Púxenlle unha carga nova ao chisqueiro da cociña
- Veu un camión cunha carga de terra
Frases hechas
-
A carga cerrada. Sen reflexi
-
A cargas. Moi abondosamente.
-
Botar un a carga a outro. Atribu
-
Botar un a carga de si. Resolver unha obriga pendente.
-
Carga de auga. Chuvia moi intensa e inesperada.
-
Carga de paos. Malleira moi grande.
-
Dar coa carga no chan. Tirar ou caer o que se leva como carga.
-
Darlle unha carga a un. Rifarlle a algu
-
Levar a un a carga. Ter un a responsabilidade de algo.
-
Soltar un a carga. Abandonar, voluntariamente, algo que se estaba realizando con moito af
-
Tirar un coa carga. Incomodarse e deixar todo aquilo no que se estaba.
Refranes
- Á besta axeonllada ponlle máis carga.
- A carga ben se leva, cando moito non pesa.
- Ben se leva a carga, mais non a sobrecarga.
- Carga larga e man na illarga, ao cabo do ano sen besta nin carga.
- Carro derradeiro, ben cargado ou ben baleiro.
- Non botes carga onde non vexas corpo.
- Non mata a carga senón a sobrecarga.
- Ó burro e ao carro, a carga ao rabo.
- O que ha de cantar o boi ten que ito cantando o carro.
- Se queres ter sá a illarga, non cargues moita carga.
- Sofre o burro a carga mais non a sobrecarga.