cabalgar

Escoitar
cabalgar

lat v caballicāre ‘montar a cabalo’

  1. v i

    Andar ou montar sobre as costas dunha cabalaría. Tm v t.
  2. v i

    Estar colocado sobre algo na mesma posición na que se está sobre un cabalo. Tm v t.

Sinónimos

acabalgar, encabalgar

Confrontaciones

galopar, trotar

Citas

  • O neno cabalgaba sobre unha cadeira cando xogaba aos vaqueiros, Cabalgou moitas veces o pao que serve para cruzar o río
  • O xinete cabalgou o cabalo gañador da carreira, O home cabalgou durante horas e horas

Palabras vecinas

cabalgada cabalgadura cabalgamento cabalgar cabalgata cabaliñas, ás cabaliño
Conjugar
VERBO cabalgar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles cabalgo
cabalgas
cabalga
cabalgamos
cabalgades
cabalgan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles cabalgaba
cabalgabas
cabalgaba
cabalgabamos
cabalgabades
cabalgaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles cabalguei
cabalgaches
cabalgou
cabalgamos
cabalgastes
cabalgaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles cabalgara
cabalgaras
cabalgara
cabalgaramos
cabalgarades
cabalgaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles cabalgarei
cabalgarás
cabalgará
cabalgaremos
cabalgaredes
cabalgarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles cabalgaría
cabalgarías
cabalgaría
cabalgariamos
cabalgariades
cabalgarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles cabalgue
cabalgues
cabalgue
cabalguemos
cabalguedes
cabalguen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles cabalgase
cabalgases
cabalgase
cabalgasemos
cabalgasedes
cabalgasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles cabalgar
cabalgares
cabalgar
cabalgarmos
cabalgardes
cabalgaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
cabalga
-
-
cabalgade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles cabalgar
cabalgares
cabalgar
cabalgarmos
cabalgardes
cabalgaren
Xerundio cabalgando
Participio cabalgado
cabalgada
cabalgados
cabalgadas