trotar

trotar

al antigo trottôn

  1. v i

    Andar ao trote un cabalo ou outro animal cuadrúpede.

  2. v i

    Camiñar moi lixeiro.

  3. v i

    Cabalgar nun animal que vai ao trote.

Conjugar
VERBO trotar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
troto
trotas
trota
trotamos
trotades
trotan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trotaba
trotabas
trotaba
trotabamos
trotabades
trotaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trotei
trotaches
trotou
trotamos
trotastes
trotaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trotara
trotaras
trotara
trotaramos
trotarades
trotaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trotarei
trotarás
trotará
trotaremos
trotaredes
trotarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trotaría
trotarías
trotaría
trotariamos
trotariades
trotarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trote
trotes
trote
trotemos
trotedes
troten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trotase
trotases
trotase
trotasemos
trotasedes
trotasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trotar
trotares
trotar
trotarmos
trotardes
trotaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
trota
-
-
trotade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trotar
trotares
trotar
trotarmos
trotardes
trotaren
Xerundio trotando
Participio trotado
trotada
trotados
trotadas