bravo -va
bravo -va
lat barbăru ‘bárbaro, salvaxe’
-
adx
Que ten mal carácter ou que manifesta violencia.
-
adx
Aplícase a un animal que vive en estado salvaxe ou que é difícil de manexar cando é doméstico.
-
adx
Aplícase á planta ou ao froito que nace espontaneamente.
-
adx
Que desagrada aos sentidos.
-
adx
Aplícase ao mar cando presenta ondas moi violentas.
-
adx
Que non presenta unhas calidades ou condicións aptas para o cultivo.
-
adx
Que é valente diante do perigo.
Sinónimos
Antónimos
Confrontaciones
montarazCitas
- A corte cheira a bravo desde que veu o carneiro
- Ata ben a vaca brava que hai nenos xogando no prado
- Batéronlles uns rapaces bravos que topamos na festa
- Non podo usar roupa de la brava
- Ó estar o mar bravo non saíron as embarcacións de pesca
- O porquiño que trouxemos da feira saíu moi bravo
- Onte topei amorodos bravos no monte
- Os heroes de Troia foron todos bravos guerreiros
- Queren edificar a casa nos terreos bravos que lle mercaron ao seu avó
Frases hechas
-
A bravo loc adv Sen cultivar. SIN: a campo, a monte. Ex: Desde que morreu o vello, os fillos deixaron as terras a bravo.
-
Estar a bravo. Sen educaci
-
¡Bravo! Exclamaci
-
Estar feito unha fera brava. Estar rabioso.