achantar

Escoitar
achantar

a + chantar lat plantare ‘plantar’

v i

Aguantar algo que desagrada sen protestar ou sen mostrar oposición ningunha.

Ex: Cando lle dixeron aquilo, achantou sen máis Ex: Inevitablemente achantou porque todos os seus amigos o contradicían

Sinónimos

aturar, transixir

Confrontacións

tolerar

Citas

  • Cando lle dixeron aquilo, achantou sen máis
  • Inevitablemente achantou porque todos os seus amigos o contradicían

Frases feitas

  • Achantar o traballadoiro. Calar (fam).

Palabras veciñas

achancada achancar achandar achantar achanzar achaparrado -da achaque
Conxugar
VERBO achantar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles achanto
achantas
achanta
achantamos
achantades
achantan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles achantaba
achantabas
achantaba
achantabamos
achantabades
achantaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles achantei
achantaches
achantou
achantamos
achantastes
achantaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles achantara
achantaras
achantara
achantaramos
achantarades
achantaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles achantarei
achantarás
achantará
achantaremos
achantaredes
achantarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles achantaría
achantarías
achantaría
achantariamos
achantariades
achantarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles achante
achantes
achante
achantemos
achantedes
achanten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles achantase
achantases
achantase
achantasemos
achantasedes
achantasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles achantar
achantares
achantar
achantarmos
achantardes
achantaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
achanta
-
-
achantade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles achantar
achantares
achantar
achantarmos
achantardes
achantaren
Xerundio achantando
Participio achantado
achantada
achantados
achantadas