atoar

atoar

lat obturāre ‘cerrar’

  1. v t

    Obstruír un conduto ou vía dificultando a condución dun fluído.Tm v pron.

  2. v t

    Cubrir con terra ou algo semellante. Tm v pron. 

Sinónimos

Antónimos

Citas

  • Atoamos o furado que había na eira
  • Atoáronse no medio da xente e xa non os vimos máis
  • Atoáronse os sumidoiros cerca do río
  • Estaba facendo os deberes, pero atoouse coas matemáticas e xa non puido seguir el só
  • Estando na praia atoouse a miña carteira e despois xa non a topamos
  • Este anaco de madeira atoou a canle

Formas incorrectas

atuar (atascar)
Conxugar
VERBO atoar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atoo
atoas
atoa
atoamos
atoades
atoan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atoaba
atoabas
atoaba
atoabamos
atoabades
atoaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atoei
atoaches
atoou
atoamos
atoastes
atoaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atoara
atoaras
atoara
atoaramos
atoarades
atoaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atoarei
atoarás
atoará
atoaremos
atoaredes
atoarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atoaría
atoarías
atoaría
atoariamos
atoariades
atoarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atoe
atoes
atoe
atoemos
atoedes
atoen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atoase
atoases
atoase
atoasemos
atoasedes
atoasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atoar
atoares
atoar
atoarmos
atoardes
atoaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
atoa
-
-
atoade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atoar
atoares
atoar
atoarmos
atoardes
atoaren
Xerundio atoando
Participio atoado
atoada
atoados
atoadas