tronzar

tronzar

lat v *trunciāre truncāre

  1. v t

    Cortar ao través unha árbore ou madeira.

  2. v t

    Provocar algo tanta dor nunha parte do corpo coma se a estivesen cortando.

  3. v i

    Partir dun lado ao outro unha cousa.

Citas

  • A auga estaba tan fría que tronzaba as pernas
  • As árbores tronzaron co vento
  • Tronzou o tronco para facer madeira, Tronzou un dedo coa máquina de serrar

Palabras veciñas

trono tronza tronzador tronzar tronzón tropa tropel
Conxugar
VERBO tronzar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tronzo
tronzas
tronza
tronzamos
tronzades
tronzan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tronzaba
tronzabas
tronzaba
tronzabamos
tronzabades
tronzaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
troncei
tronzaches
tronzou
tronzamos
tronzastes
tronzaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tronzara
tronzaras
tronzara
tronzaramos
tronzarades
tronzaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tronzarei
tronzarás
tronzará
tronzaremos
tronzaredes
tronzarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tronzaría
tronzarías
tronzaría
tronzariamos
tronzariades
tronzarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tronce
tronces
tronce
troncemos
troncedes
troncen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tronzase
tronzases
tronzase
tronzasemos
tronzasedes
tronzasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tronzar
tronzares
tronzar
tronzarmos
tronzardes
tronzaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
tronza
-
-
tronzade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tronzar
tronzares
tronzar
tronzarmos
tronzardes
tronzaren
Xerundio tronzando
Participio tronzado
tronzada
tronzados
tronzadas