tornear

tornear

torno

v t

Dar forma a unha peza no torno.

Ex: Torneou os barrotes para o cabezal da cama Ex: O escultor torneou as figuras da escultura

Citas

  • O escultor torneou as figuras da escultura
  • Torneou os barrotes para o cabezal da cama
Conxugar
VERBO tornear
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
torneo
torneas
tornea
torneamos
torneades
tornean
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
torneaba
torneabas
torneaba
torneabamos
torneabades
torneaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
torneei
torneaches
torneou
torneamos
torneastes
tornearon
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
torneara
tornearas
torneara
tornearamos
tornearades
tornearan
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tornearei
tornearás
torneará
tornearemos
tornearedes
tornearán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tornearía
tornearías
tornearía
torneariamos
torneariades
tornearían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tornee
tornees
tornee
torneemos
torneedes
torneen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tornease
torneases
tornease
torneasemos
torneasedes
torneasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tornear
torneares
tornear
tornearmos
torneardes
tornearen

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
tornea
-
-
torneade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tornear
torneares
tornear
tornearmos
torneardes
tornearen
Xerundio torneando
Participio torneado
torneada
torneados
torneadas