arrandar

arrandar
v t

Sachar un cultivo de segunda volta.

Ex: Hoxe pola tarde imos arrandar o millo da veiga que temos na Devesa.

Citas

  • Hoxe pola tarde imos arrandar o millo da veiga que temos na Devesa.
Conxugar
VERBO arrandar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arrando
arrandas
arranda
arrandamos
arrandades
arrandan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arrandaba
arrandabas
arrandaba
arrandabamos
arrandabades
arrandaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arrandei
arrandaches
arrandou
arrandamos
arrandastes
arrandaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arrandara
arrandaras
arrandara
arrandaramos
arrandarades
arrandaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arrandarei
arrandarás
arrandará
arrandaremos
arrandaredes
arrandarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arrandaría
arrandarías
arrandaría
arrandariamos
arrandariades
arrandarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arrande
arrandes
arrande
arrandemos
arrandedes
arranden
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arrandase
arrandases
arrandase
arrandasemos
arrandasedes
arrandasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arrandar
arrandares
arrandar
arrandarmos
arrandardes
arrandaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
arranda
-
-
arrandade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arrandar
arrandares
arrandar
arrandarmos
arrandardes
arrandaren
Xerundio arrandando
Participio arrandado
arrandada
arrandados
arrandadas