tender

tender

lat tendĕre ‘estender’

  1. v t

    Estirar o que estaba encollido, pregado ou dobrado.

  2. v t

    Colgar ou estender a roupa para que seque.

  3. v i

    Ter unha tendencia ou inclinación cara a un fin determinado ou a moverse nunha determinada dirección.

  4. v pron

    Deitarse nun lugar.

Citas

  • Non me deixa tender a roupa porque di que o fago mal
  • O can tendeuse no chan
  • O tempo tende a empeorar
  • Tende a camisa para que non se engurre
Conxugar
VERBO tender
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tendo
tendes
tende
tendemos
tendedes
tenden
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tendía
tendías
tendía
tendiamos
tendiades
tendían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tendín
tendiches
tendeu
tendemos
tendestes
tenderon
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tendera
tenderas
tendera
tenderamos
tenderades
tenderan
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tenderei
tenderás
tenderá
tenderemos
tenderedes
tenderán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tendería
tenderías
tendería
tenderiamos
tenderiades
tenderían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tenda
tendas
tenda
tendamos
tendades
tendan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tendese
tendeses
tendese
tendesemos
tendesedes
tendesen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tender
tenderes
tender
tendermos
tenderdes
tenderen

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
tende
-
-
tendede
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
tender
tenderes
tender
tendermos
tenderdes
tenderen
Xerundio tendendo
Participio tendido
tendida
tendidos
tendidas