teimar

teimar

teima

  1. v i

    Insistir moito nalgunha cousa.

  2. v i

    Pensar ou repetir de xeito obsesivo algo.

Citas

  • Non teimes máis niso que só che fai dano
  • Teimaba en ir á festa e ao final conseguiuno
Conxugar
VERBO teimar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
teimo
teimas
teima
teimamos
teimades
teiman
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
teimaba
teimabas
teimaba
teimabamos
teimabades
teimaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
teimei
teimaches
teimou
teimamos
teimastes
teimaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
teimara
teimaras
teimara
teimaramos
teimarades
teimaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
teimarei
teimarás
teimará
teimaremos
teimaredes
teimarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
teimaría
teimarías
teimaría
teimariamos
teimariades
teimarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
teime
teimes
teime
teimemos
teimedes
teimen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
teimase
teimases
teimase
teimasemos
teimasedes
teimasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
teimar
teimares
teimar
teimarmos
teimardes
teimaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
teima
-
-
teimade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
teimar
teimares
teimar
teimarmos
teimardes
teimaren
Xerundio teimando
Participio teimado
teimada
teimados
teimadas