roncar

roncar

lat rhonchāre gr ρόγξος

  1. v i

    Respirar, ao durmir, facendo un ruído debido á vibración do veo do padal.

  2. v i

    Emitir un ruído xordo e áspero.

Sinónimos

Citas

  • O motor roncaba cada vez máis
  • Roncaba tanto que non podiamos durmir

Palabras veciñas

roña roñar roncador roncar roncear roncexar roncha
Conxugar
VERBO roncar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ronco
roncas
ronca
roncamos
roncades
roncan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
roncaba
roncabas
roncaba
roncabamos
roncabades
roncaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ronquei
roncaches
roncou
roncamos
roncastes
roncaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
roncara
roncaras
roncara
roncaramos
roncarades
roncaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
roncarei
roncarás
roncará
roncaremos
roncaredes
roncarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
roncaría
roncarías
roncaría
roncariamos
roncariades
roncarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ronque
ronques
ronque
ronquemos
ronquedes
ronquen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
roncase
roncases
roncase
roncasemos
roncasedes
roncasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
roncar
roncares
roncar
roncarmos
roncardes
roncaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
ronca
-
-
roncade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
roncar
roncares
roncar
roncarmos
roncardes
roncaren
Xerundio roncando
Participio roncado
roncada
roncados
roncadas