apodrentar

apodrentar
v t

podrecer.

Conxugar
VERBO apodrentar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apodrento
apodrentas
apodrenta
apodrentamos
apodrentades
apodrentan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apodrentaba
apodrentabas
apodrentaba
apodrentabamos
apodrentabades
apodrentaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apodrentei
apodrentaches
apodrentou
apodrentamos
apodrentastes
apodrentaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apodrentara
apodrentaras
apodrentara
apodrentaramos
apodrentarades
apodrentaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apodrentarei
apodrentarás
apodrentará
apodrentaremos
apodrentaredes
apodrentarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apodrentaría
apodrentarías
apodrentaría
apodrentariamos
apodrentariades
apodrentarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apodrente
apodrentes
apodrente
apodrentemos
apodrentedes
apodrenten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apodrentase
apodrentases
apodrentase
apodrentasemos
apodrentasedes
apodrentasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apodrentar
apodrentares
apodrentar
apodrentarmos
apodrentardes
apodrentaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
apodrenta
-
-
apodrentade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apodrentar
apodrentares
apodrentar
apodrentarmos
apodrentardes
apodrentaren
Xerundio apodrentando
Participio apodrentado
apodrentada
apodrentados
apodrentadas