plácet
plácet
lat placet, de placēre ‘parecer ben’
-
s
m
[DER ]
Consentimento do poder civil a unha disposición ou promulgación da autoridade eclesiástica, nos países en que as relacións entre a Igrexa e o Estado se rexen por normas concordatorias.
-
s
m
[DER ]
Consentimento que un estado dá a outro, co que acepta como persoa grata o representante diplomático que este quere enviarlle.
-
s
m
[DER/RELIX ]
Fórmula de adhesión ou voto positivo nun concilio.