ortigar

ortigar
v t

Picar ou fretar con ortigas. Tm v pron.

Conxugar
VERBO ortigar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ortigo
ortigas
ortiga
ortigamos
ortigades
ortigan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ortigaba
ortigabas
ortigaba
ortigabamos
ortigabades
ortigaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ortiguei
ortigaches
ortigou
ortigamos
ortigastes
ortigaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ortigara
ortigaras
ortigara
ortigaramos
ortigarades
ortigaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ortigarei
ortigarás
ortigará
ortigaremos
ortigaredes
ortigarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ortigaría
ortigarías
ortigaría
ortigariamos
ortigariades
ortigarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ortigue
ortigues
ortigue
ortiguemos
ortiguedes
ortiguen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ortigase
ortigases
ortigase
ortigasemos
ortigasedes
ortigasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ortigar
ortigares
ortigar
ortigarmos
ortigardes
ortigaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
ortiga
-
-
ortigade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ortigar
ortigares
ortigar
ortigarmos
ortigardes
ortigaren
Xerundio ortigando
Participio ortigado
ortigada
ortigados
ortigadas