ofender

Escoitar
ofender

lat offendĕre

  1. v t

    Danar a alguén na súa dignidade con feitos ou palabras.
  2. v pron

    Sentirse ferido alguén na súa dignidade.

Sinónimos

agraviar, aldraxar

Citas

  • Estar ao lado desa persoa ofende o olfacto de calquera
  • Ofendeuno moito cos seus comentarios
  • Ofendeuse moito cos teus desplantes

Palabras veciñas

oéstrido -da oestrimnios ofelimidade ofender ofendido -da ofensa ofensiva
Conxugar
VERBO ofender
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ofendo
ofendes
ofende
ofendemos
ofendedes
ofenden
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ofendía
ofendías
ofendía
ofendiamos
ofendiades
ofendían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ofendín
ofendiches
ofendeu
ofendemos
ofendestes
ofenderon
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ofendera
ofenderas
ofendera
ofenderamos
ofenderades
ofenderan
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ofenderei
ofenderás
ofenderá
ofenderemos
ofenderedes
ofenderán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ofendería
ofenderías
ofendería
ofenderiamos
ofenderiades
ofenderían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ofenda
ofendas
ofenda
ofendamos
ofendades
ofendan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ofendese
ofendeses
ofendese
ofendesemos
ofendesedes
ofendesen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ofender
ofenderes
ofender
ofendermos
ofenderdes
ofenderen

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
ofende
-
-
ofendede
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ofender
ofenderes
ofender
ofendermos
ofenderdes
ofenderen
Xerundio ofendendo
Participio ofendido
ofendida
ofendidos
ofendidas