obrigar

obrigar

lat obligāre

  1. v t

    Facer que alguén realice ou diga algo, forzándoo ou constrinxíndoo física ou moralmente.

  2. v t

    Ter unha lei, un contrato ou unha promesa repercusión sobre alguén para compelelo a facer algunha cousa.

  3. v pron

    Comprometerse a cumprir algunha cousa.

Citas

  • A lei obriga a todos os contribuíntes a pagar
  • Obrigounos a pedirlle perdón
  • Obrigueime a facer deporte todos os días
  • Tivo que facer forza para obrigar a chave a xirar
Conxugar
VERBO obrigar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obrigo
obrigas
obriga
obrigamos
obrigades
obrigan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obrigaba
obrigabas
obrigaba
obrigabamos
obrigabades
obrigaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obriguei
obrigaches
obrigou
obrigamos
obrigastes
obrigaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obrigara
obrigaras
obrigara
obrigaramos
obrigarades
obrigaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obrigarei
obrigarás
obrigará
obrigaremos
obrigaredes
obrigarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obrigaría
obrigarías
obrigaría
obrigariamos
obrigariades
obrigarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obrigue
obrigues
obrigue
obriguemos
obriguedes
obriguen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obrigase
obrigases
obrigase
obrigasemos
obrigasedes
obrigasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obrigar
obrigares
obrigar
obrigarmos
obrigardes
obrigaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
obriga
-
-
obrigade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obrigar
obrigares
obrigar
obrigarmos
obrigardes
obrigaren
Xerundio obrigando
Participio obrigado
obrigada
obrigados
obrigadas