nobreza
nobreza
nobre
-
s
f
Calidade de nobre.
-
s
f
-
Conxunto dos nobres dun lugar, considerado como unha clase social privilexiada, que por dereito hereditario ou concesión real, goza de determinados privilexios.
-
Estrato social máis alto no Antigo Réxime.
-
Refráns
- A súa alma na súa palma.
- Aquel que de bos vén, por bo se ten.
- Cada fillo de veciño ten os seus feitos por padriño.
- Conde e condado e cebada para o gado.
- Deixemos pais e avós e por nós sexamos bos.
- O algo fai o fidalgo, que o sangue todo é vermello.
- O fillo do fidalgo, un pe calzo e outro descalzo.
- Por nosoutros sexamos bos e non polos nosos avós.
- Señorío pobre, señorío podre.
- Señoríos vellos e de pouco rango, máis que señoriños, fan señoritangos.