anoitecer

anoitecer

lat ad + noctescĕre

v i

Ir facéndose de noite.

Ex: Agora podemos saír porque xa anoiteceu e non nos ven Ex: Non sei cómo fas que sempre anoiteces no choio

Sinónimos

Citas

  • Agora podemos saír porque xa anoiteceu e non nos ven
  • Non sei cómo fas que sempre anoiteces no choio

Palabras veciñas

ánodo anodontia anófele anoitecer anoitecer anoitecida anom(o)-
Conxugar
VERBO anoitecer
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
anoitece

-

-

-
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
anoitecía

-

-

-
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
anoiteceu

-

-

-
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
anoitecera

-

-

-
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
anoitecerá

-

-

-
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
anoitecería

-

-

-

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
anoiteza

-

-

-
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
anoitecese

-

-

-
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
anoitecer

-

-

-

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
%

-
-
%

-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
anoitecer

-

-

-
Xerundio anoitecendo
Participio anoitecido
anoitecida
anoitecidos
anoitecidas