monxe
monxe
occit antígo monge lat monăchu gr μοναχ ὀ V ‘solitario’
-
s
m
Relixioso dunha orde monástica, tanto se vive illado como en comunidade.
-
s
m
[RELIX ]
Antigo cargo eclesiástico que existía nas parroquias, catedrais ou colexiatas, que tiña a obriga de abrir e pechar as portas do templo, tocar os sinos, asistir aos reitores e celebrar ou facer celebrar a misa matinal.