mondar

mondar

lat mundāre

  1. v t

    Quitar a monda ou a pel a un froito.

  2. v t

    Arrincar as herbas que son prexudiciais para os cultivos.

Sinónimos

Citas

  • Móndame a laranxa que eu non podo, por favor
  • Mondou o millo para que medre máis

Palabras veciñas

monca monda mondadura mondar mondongada mondongo monear
Conxugar
VERBO mondar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
mondo
mondas
monda
mondamos
mondades
mondan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
mondaba
mondabas
mondaba
mondabamos
mondabades
mondaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
mondei
mondaches
mondou
mondamos
mondastes
mondaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
mondara
mondaras
mondara
mondaramos
mondarades
mondaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
mondarei
mondarás
mondará
mondaremos
mondaredes
mondarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
mondaría
mondarías
mondaría
mondariamos
mondariades
mondarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
monde
mondes
monde
mondemos
mondedes
monden
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
mondase
mondases
mondase
mondasemos
mondasedes
mondasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
mondar
mondares
mondar
mondarmos
mondardes
mondaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
monda
-
-
mondade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
mondar
mondares
mondar
mondarmos
mondardes
mondaren
Xerundio mondando
Participio mondado
mondada
mondados
mondadas