menciñar

Escoitar
menciñar

menciña

v t

Curar algo ou a alguén con menciñas.

Palabras veciñas

menarquía mencía menciña menciñar menciñeiro -ra mención mencionar
Conxugar
VERBO menciñar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles menciño
menciñas
menciña
menciñamos
menciñades
menciñan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles menciñaba
menciñabas
menciñaba
menciñabamos
menciñabades
menciñaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles menciñei
menciñaches
menciñou
menciñamos
menciñastes
menciñaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles menciñara
menciñaras
menciñara
menciñaramos
menciñarades
menciñaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles menciñarei
menciñarás
menciñará
menciñaremos
menciñaredes
menciñarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles menciñaría
menciñarías
menciñaría
menciñariamos
menciñariades
menciñarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles menciñe
menciñes
menciñe
menciñemos
menciñedes
menciñen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles menciñase
menciñases
menciñase
menciñasemos
menciñasedes
menciñasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles menciñar
menciñares
menciñar
menciñarmos
menciñardes
menciñaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
menciña
-
-
menciñade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles menciñar
menciñares
menciñar
menciñarmos
menciñardes
menciñaren
Xerundio menciñando
Participio menciñado
menciñada
menciñados
menciñadas