intimidar

intimidar

lat tardío intimidāre

  1. v t

    Causar temor a alguén. Tm abs.

  2. v pron

    Sentir medo ou temor.

Sinónimos

Citas

  • Intimidaba as persoas que tiña baixo o seu mando, OBS: Nalgúns contextos omítese o complemento e adquire valor absoluto, A súa mirada intimida moito
  • Non se intimidaba malia estar o xuíz diante
Conxugar
VERBO intimidar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
intimido
intimidas
intimida
intimidamos
intimidades
intimidan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
intimidaba
intimidabas
intimidaba
intimidabamos
intimidabades
intimidaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
intimidei
intimidaches
intimidou
intimidamos
intimidastes
intimidaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
intimidara
intimidaras
intimidara
intimidaramos
intimidarades
intimidaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
intimidarei
intimidarás
intimidará
intimidaremos
intimidaredes
intimidarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
intimidaría
intimidarías
intimidaría
intimidariamos
intimidariades
intimidarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
intimide
intimides
intimide
intimidemos
intimidedes
intimiden
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
intimidase
intimidases
intimidase
intimidasemos
intimidasedes
intimidasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
intimidar
intimidares
intimidar
intimidarmos
intimidardes
intimidaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
intimida
-
-
intimidade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
intimidar
intimidares
intimidar
intimidarmos
intimidardes
intimidaren
Xerundio intimidando
Participio intimidado
intimidada
intimidados
intimidadas