amolentar

Escoitar
amolentar

lat ad + mol ‘brando’

  1. v t

    Facer que algo fique máis brando.
  2. v t fig

    Conseguir que alguén sexa tenro ou amose cariño.
  3. v t fig

    Restar rixidez, dureza e firmeza a unha resolución.

Sinónimos

abrandar, amolecer

Confrontacións

adondar

Citas

  • A súa desgracia non amolentou ao xefe que decididamente o despediu
  • Amolentaron a masa para que se puidera manexar mellor
  • Os anos amolentaron as ríxidas normas deste colexio

Palabras veciñas

amolecemento amolecer amolegar amolentar amolloamento amolloar amomiar
Conxugar
VERBO amolentar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles amolento
amolentas
amolenta
amolentamos
amolentades
amolentan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles amolentaba
amolentabas
amolentaba
amolentabamos
amolentabades
amolentaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles amolentei
amolentaches
amolentou
amolentamos
amolentastes
amolentaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles amolentara
amolentaras
amolentara
amolentaramos
amolentarades
amolentaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles amolentarei
amolentarás
amolentará
amolentaremos
amolentaredes
amolentarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles amolentaría
amolentarías
amolentaría
amolentariamos
amolentariades
amolentarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles amolente
amolentes
amolente
amolentemos
amolentedes
amolenten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles amolentase
amolentases
amolentase
amolentasemos
amolentasedes
amolentasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles amolentar
amolentares
amolentar
amolentarmos
amolentardes
amolentaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
amolenta
-
-
amolentade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles amolentar
amolentares
amolentar
amolentarmos
amolentardes
amolentaren
Xerundio amolentando
Participio amolentado
amolentada
amolentados
amolentadas